Zawartość

• Szybkie wprowadzenie - C # vs Java
• Witaj świecie! w C #
• Rozpoczęcie pracy z C #: metody i klasy
• Korzystanie z metod
• Używanie zmiennych
• Przekazywanie argumentów i używanie ciągów
• Dowiedz się kontroli przepływu C # i buduj proste quizy!
• Następnym razem

W tym poście dowiesz się o programowaniu w języku C # dla systemu Android, a także o tym, jak wpisuje się w wielki program rozwoju Androida.

Jeśli chcesz zostać programistą Androida, możesz mieć wrażenie, że musisz nauczyć się jednego z dwóch języków: Java lub Kotlin. Są to dwa języki oficjalnie obsługiwane przez Android Studio, dlatego te dwa języki dotyczą wielu przewodników i samouczków. Rozwój Androida jest znacznie bardziej elastyczny i zróżnicowany, a istnieje wiele innych sposobów na jego podejście. Wiele z nich obejmuje C #.

Czytać:Chcę tworzyć aplikacje na Androida - jakich języków powinienem się nauczyć?

C # to język programowania, którego będziesz używać, jeśli zdecydujesz się na zbudowanie gry na przykład w Unity - która jest również najpopularniejszym i najczęściej używanym silnikiem gier w Sklepie Play. Ogólnie rzecz biorąc, warto nauczyć się programowania w języku C #, jeśli jesteś zainteresowany tworzeniem gier.

Powinieneś także nauczyć się programowania w języku C #, jeśli chcesz korzystać z Xamarin. Xamarin to narzędzie, które umożliwia programistom tworzenie aplikacji za pomocą programu Visual Studio, które można łatwo przenieść na system iOS i Android, idealne do projektów wieloplatformowych.

Biorąc to pod uwagę, jest zdecydowanie dobry powód, aby nauczyć się programowania w języku C # dla Androida. Rzućmy okiem na to, co musisz wiedzieć.

Szybkie wprowadzenie - C # vs Java

C # to zorientowany obiektowo język programowania, który został opracowany przez Microsoft około 2000 roku, aby być nowoczesnym, prostym i elastycznym. Podobnie jak Java (opracowany przez Sun Microsystem w 1990 r.), Pierwotnie ewoluował z C ++, zapewniając, że istnieje wiele podobieństw między nimi. Na przykład obaj używają tej samej „podstawy syntaktycznej”, co oznacza, że ​​skutecznie używają wielu takich samych terminów i struktur. Istnieje kilka drobnych różnic, ale jeśli znasz jeden język, powinieneś być w stanie zrozumieć dużo drugiego, bez konieczności jego szczegółowego uczenia się. Jednak dla początkujących wielu przekona się, że nieco łatwiej jest nauczyć się programowania w języku C #.

Jako języki obiektowe zarówno C #, jak i Java będą opisywać obiekty poprzez klasy. Jest to modułowe podejście do programowania, które pozwala na wielokrotne stosowanie fragmentów kodu.

Jednak w przypadku C # różni się od Java, jest w użyciu delegatów, jego podejście do nasłuchiwania zdarzeń, właściwości wirtualne vs ostateczne, rzutowanie niejawne i więcej.

Dobra wiadomość: tak naprawdę nie musisz wiedzieć, co to większość znaczy, kiedy zaczynasz naukę języka C #. Główną zaletą jest to, że struktura jest tylko trochę łatwiejsza do nauczenia się w języku C # i zwykle wymaga mniej pisania. Jest to szczególnie ważne, biorąc pod uwagę, że ucząc się języka Java na Androida, musisz również zapoznać się z wieloma klasami i interfejsami API niezbędnymi do tworzenia aplikacji na Androida. W ten sposób możesz nauczyć się programowania w języku C # jako krok do Java.

Witaj świecie! w C #

W świecie kodowania tradycja polega na tym, że za każdym razem, gdy uczysz się nowego języka, powinieneś stworzyć prosty program do wyświetlania „Hello World!” Na ekranie. Zasadniczo zapewnia to, że możesz uruchomić niezbędne narzędzia i skompilować coś prostego. To jak czytanie „testowania, testowania 1, 2, 3” w mikrofonie!

W takim przypadku użyjemy programu Visual Studio do utworzenia aplikacji konsoli. Więc kiedy przejdziesz dalej i pobierzesz Visual Studio (jest bezpłatny), kliknij:

Plik> Nowy> Projekt

I wtedy:

Visual C #> Windows Classic Desktop> Aplikacja konsoli (.NET Framework)

W ten sposób tworzymy aplikację, która będzie działać w konsoli Windows.

Po wykonaniu tej czynności struktura głównego projektu pojawi się w głównym oknie. Otrzymasz kod, który wygląda następująco:

namespace ConsoleApp3 {program klasy {static void Main (ciąg argumentów) {}}}

Teraz po prostu dodaj dwa wiersze:

namespace ConsoleApp3 {program klasy {static void Main (ciąg argumentów) {Console.WriteLine („Hello World!”); Console.ReadKey (); }}}

Spowoduje to napisanie „Hello World!” Na ekranie, a następnie oczekiwanie na naciśnięcie klawisza. Gdy użytkownik dotknie dowolnego klawisza, program dobiegnie końca i automatycznie zakończy działanie.

Zauważ, że obie te linie kończą się średnikiem. Jest tak, ponieważ każda instrukcja w języku C # musi kończyć się średnikiem, który informuje C #, że wiersz jest zakończony (tak samo jest w Javie). Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, gdy po linii następuje natychmiastowy nawias, który wyjaśnimy za chwilę.

Naciśnij przycisk „Start” u góry ekranu, co powinno uruchomić aplikację, pozwalając ci zobaczyć to w praktyce.

Klasy to fragmenty kodu opisujące obiekty, które są faktycznie fragmentami danych

Co się tu właściwie dzieje?

Rozpoczęcie pracy z C #: metody i klasy

Aby nauczyć się programowania w C # dla Androida, musisz zrozumieć klasy i metody.

Klasy to fragmenty kodu opisujące obiekty, które są faktycznie fragmentami danych. Na początek nie musisz się tym zbytnio przejmować: po prostu wiedz, że strona kodu, nad którym obecnie pracujesz, nazywa się „klasą” i że możesz wchodzić w interakcje z innymi klasami w swoim projekcie. Projekt może mieć tylko jedną klasę, z którego cały kod działa stamtąd, lub może mieć wiele.

W ramach każdej klasy będziesz mieć także metody. Te metody to fragmenty kodu, do których można odwoływać się w dowolnym momencie z tej klasy - a czasem spoza niej.

W takim przypadku klasa jest wywoływana Program. Jest to zdefiniowane u góry wierszem o treści: program klasy. A jeśli otworzysz okno „Solution Explorer” po prawej stronie, będziesz mógł znaleźć Program.cs. Nazwa klasy jest zawsze taka sama jak nazwa pliku.

Następnie używamy nawiasów klamrowych, aby zawierać cały następujący kod. Nawiasy klamrowe mówią nam, że wszystko, co następuje, należy do siebie. Tak więc, dopóki nawias nie zostanie zamknięty, cały następujący kod jest częścią Programu.

Następnie stosuje się naszą pierwszą metodę, zdefiniowaną przez następujący wiersz:

static void Main (argumenty ciągu)

Potem następuje więcej otwartych nawiasów, co oznacza, że ​​następny bit kodu jest częścią metody „Main” (która wciąż znajduje się w klasie Program). I tutaj umieściliśmy nasz „Hello World”.

„Static void” zasadniczo mówi nam, że ta metoda robi coś samowystarczalnego (zamiast manipulować danymi, które mają być używane przez szerszy program) i że nie może się do nich odwoływać klasa zewnętrzna. Funkcja „string args” pozwala nam przekazywać informacje do metody w celu późniejszej manipulacji. Są to tak zwane „parametry” i „argumenty”. Znowu nie musisz się już o to martwić. Po prostu wiedz, że „static void”, po którym następuje słowo, nawiasy klamrowe i nawiasy klamrowe, oznacza początek nowej metody.

Następne dwa wiersze to te, które dodaliśmy: pobierają konsolę, a następnie uzyskują dostęp do jej poleceń, aby napisać na ekranie i czekać na naciśnięcie klawisza.

Na koniec zamykamy wszystkie nawiasy: najpierw metodę, potem klasę, a następnie „przestrzeń nazw”, która jest nazwą projektu, do którego należy klasa (w tym przypadku „ConsoleApp3” - w ten sposób stworzyłem poprzednie aplikacje testowe) .

Zmieszany? Nie martw się, to ma więcej sensu.

Korzystanie z metod

Zatem metody to pakiety kodu z nazwami. Aby zademonstrować, dlaczego korzystamy z metod, pomocne może być utworzenie nowej i wykorzystanie jej jako przykładu.

Utwórz więc nową metodę, która będzie istnieć w klasie Program (więc musi znajdować się w nawiasach klamrowych, ale poza nawiasami klamrowymi należącymi do „Main”).

Nazwij to „NewMethod”, a następnie umieść tutaj dwa wiersze, które właśnie napisałeś. Powinno to wyglądać tak:

class Program {static void Main (ciąg argumentów) {} static void NewMethod () {Console.WriteLine („Hello World!”); Console.ReadKey (); }}

Teraz dodaj odwołanie do NewMethod w metodzie Main, na przykład:

static void Main (string args) {ar ​​NewMethod (); }

Spowoduje to następnie „wywołanie” metody, którą właśnie utworzyłeś, zasadniczo kierując program w tym kierunku. Naciśnij Start, a zobaczysz, że dzieje się tak samo jak poprzednio. Z wyjątkiem teraz, jeśli chcesz, możesz napisać „NewMethod ();” tyle razy, ile chcesz i powtarzać tekst bez konieczności pisania dużej ilości kodu.

W trakcie ogromnego programu możliwość odwoływania się do takich fragmentów kodu staje się niezwykle potężna. Jest to jedna z najważniejszych rzeczy do zrozumienia podczas próby nauki programowania w języku C # dla Androida.

W ten sposób możemy stworzyć tyle metod, ile nam się podoba, dzięki czemu mamy bardzo uporządkowany i uporządkowany fragment kodu. Jednocześnie możemy również odwoływać się do metod „wbudowanych” do C # i dowolnych bibliotek, których moglibyśmy użyć. „Główny” jest jednym z przykładów metody „wbudowanej”. Jest to metoda, od której zaczną się wszystkie programy, i C # rozumie, że powinna zostać wykonana jako pierwsza. Jeśli niczego tu nie umieścisz, nic się nie wydarzy!

Argumenty zawarte w nawiasach w tym przypadku są zatem potrzebne tylko dlatego, że w taki sposób Microsoft zaprojektował metodę Main. Byliśmy jednak w porządku, zostawiając nasze nawiasy puste.

Używanie zmiennych

Teraz nadszedł czas, aby zrobić coś interesującego w naszym kodzie. Przyjrzyjmy się, w jaki sposób użyjesz zmiennych, aby program był bardziej dynamiczny. Jest to jedna z najważniejszych rzeczy do zrozumienia, jeśli chcesz nauczyć się programowania w języku C #.

Zmienna jest w zasadzie kontenerem na kawałek danych. Wróć do matematyki w szkole średniej i pamiętaj, że widziałeś takie rzeczy:

10 + x = 13
Znajdź x

„X” jest tutaj zmienną, a wartość, którą reprezentuje, to oczywiście „3”.

Dokładnie tak działa zmienna w programowaniu. Z wyjątkiem tego, zmienna może reprezentować wiele różnych rodzajów danych: w tym tekst.

Aby utworzyć nową zmienną, najpierw musimy powiedzieć C #, jaki typ danych ma zostać użyty.

Dlatego w metodzie NewMethod () najpierw utworzysz zmienną, a następnie przypiszesz jej wartość. Następnie dodamy go do naszego polecenia „WriteLine”:

liczba całkowita; liczba = 10; Console.WriteLine („Hello World!” + Numer);

Użyliśmy rodzaju zmiennej zwanej „liczbą całkowitą”, która może być dowolną liczbą całkowitą. W języku C # odwołujemy się do nich za pomocą „int”. Jednak moglibyśmy po prostu łatwo użyć na przykład „liczby zmiennoprzecinkowej”, która jest „zmienną zmiennoprzecinkową” i pozwala nam używać miejsc dziesiętnych.

Jeśli uruchomisz ten kod, powinien on teraz napisać „Hello World! 10 ”do ekranu. I oczywiście moglibyśmy zmienić wartość „liczby” w dowolnym momencie, aby zmienić.

Ponieważ „liczba” jest tworzona w ramach NewMethod (), nie możemy uzyskać do niej dostępu z dowolnego miejsca w naszym kodzie. Ale jeśli umieścimy to poza wszystkimi metodami, stanie się dostępne na całym świecie. Aby to zrobić, musimy upewnić się, że zmienna jest również statyczna:

program klasy {static int number = 10; static void Main (argumenty ciągu) {NewMethod (); } static void NewMethod () {Console.WriteLine („Hello World!” + liczba); Console.ReadKey (); }}

Wreszcie istnieje jeszcze jeden sposób na przekazanie tych danych, a mianowicie użycie ich jako argumentu, a tym samym przekazanie ich do naszej metody. Może to wyglądać tak:

static void Main (argumenty ciągu) {int number = 10; Console.WriteLine („Cześć, jak masz na imię?”); NewMethod (liczba); } static void NewMethod (int number) {Console.WriteLine („Hello World!” + liczba); Console.ReadKey (); }}

Tutaj definiujemy naszą metodę NewMethod jako wymagającą jednego argumentu, który powinien być liczbą całkowitą i który będzie określany w metodzie jako „liczba”. Robimy to po prostu dodając te informacje do nawiasów klamrowych. Następnie, gdy wywołujemy metodę z dowolnego miejsca w programie, musimy „przekazać” tę wartość w nawiasach. Możesz tworzyć metody z wieloma parametrami, w którym to przypadku po prostu oddzielasz wymienione zmienne przecinkami.

Istnieją różne scenariusze, w których właściwe będzie użycie tych różnych strategii do żonglowania danymi. Dobre programowanie oznacza znalezienie odpowiedniego dla danego zadania!

Przekazywanie argumentów i używanie ciągów

Spróbuj uruchomić ten następny fragment kodu i zobacz, co się stanie:

class Program {static void Main (ciąg argumentów) {Console.WriteLine („Cześć, jak masz na imię?”); NewMethod (Console.ReadLine ()); } static void NewMethod (String UserName) {Console.WriteLine („Hello” + nazwa użytkownika); Console.ReadKey (); }}

Powinieneś dowiedzieć się, że pojawi się monit o podanie swojego imienia i konsola, która Cię wtedy wspaniale. Ten prosty fragment kodu zawiera wiele przydatnych lekcji.

Po pierwsze, widzimy przykład użycia innego typu zmiennej, zwanego String. Łańcuch to seria znaków, które mogą być nazwą lub całą historią.

Więc równie łatwo możesz napisać UserName = „Adam”. Zamiast tego otrzymujemy ciąg z konsoli z instrukcją: Console.ReadLine ().

Moglibyśmy napisać:

Użytkownik ciągów; Użytkownik = Console.ReadLine (); NewMethod (użytkownik);

Aby jednak zachować jak najładniejszy kod, pominęliśmy te kroki i umieściliśmy „ReadLine” bezpośrednio w nawiasach.

Następnie przekazujemy ten ciąg do naszej NewMethod i witamy użytkownika, korzystając z metody, którą już znasz.

Łańcuch to seria znaków, które mogą być nazwą lub całą historią.

Mamy nadzieję, że zaczynasz już trochę rozumieć, dlaczego C # jest napisany tak, jak jest, i jak możesz używać takich zmiennych i metod, aby tworzyć elastyczne i wydajne oprogramowanie.

Ale jest jeszcze jeden ważny aspekt, który powinieneś wiedzieć, jeśli chcesz nauczyć się programowania w języku C #: kontrola przepływu.

Dowiedz się kontroli przepływu C # i buduj proste quizy!

Jednym z powodów, dla których używamy zmiennych podczas kodowania, jest to, że możemy łatwo edytować nasze programy później. Innym jest to, że możesz uzyskać informacje od użytkownika lub wygenerować je losowo.

Ale być może najlepszym powodem do nauki zmiennych C # jest to, że twoje programy mogą stać się dynamiczne: aby mogły reagować w różny sposób w zależności od tego, jak są używane.

W tym celu potrzebujemy „kontroli przepływu” lub „instrukcji warunkowych”. To naprawdę wymyślne sposoby powiedzenia, że ​​wykonamy kod na więcej niż jeden sposób, w zależności od wartości zmiennej.

Jednym z najpotężniejszych sposobów osiągnięcia tego jest stwierdzenie „jeśli”. W tym przykładzie pozdrówmy naszego głównego użytkownika inaczej niż inni, szukając jego nazwy użytkownika.

static void NewMethod (String UserName) {Console.WriteLine („Hello” + nazwa użytkownika); if (UserName.Equals („Adam”)) {Console.WriteLine („Welcome back sir”); } Console.ReadKey (); }

Instrukcje „If” działają poprzez sprawdzenie poprawności instrukcji, która znajdzie się w nawiasach. W takim przypadku pytamy, czy ciąg UserName jest taki sam jak ciąg „Adam”. Jeśli to stwierdzenie w nawiasach jest prawdziwe - dwa ciągi są takie same - wówczas zostanie wykonany kod w następujących nawiasach klamrowych. Jeśli nie, wiersze te zostaną pominięte.

Podobnie możemy porównywać liczby całkowite i zmiennoprzecinkowe, a także sprawdzać, czy jedna z nich jest większa od drugiej itp. Możemy nawet używać wielu różnych instrukcji, jeśli wewnątrz siebie, takich jak rosyjskie lalki. Nazywamy je „zagnieżdżonymi ifs”.

Następnym razem

Istnieje wiele innych strategii, które można wykorzystać do kontroli przepływu - w tym np. Instrukcje przełączników. Mamy jednak nadzieję, że już wiesz, w jaki sposób możemy wykorzystać te stwierdzenia i techniki, aby zacząć tworzyć przydatne rzeczy. Możesz łatwo zmienić ten kod w quiz!

W końcu C # z narzędziami takimi jak Unity pozwoli Ci tworzyć w pełni funkcjonalne gry!

Ale aby naprawdę tworzyć imponujące narzędzia i gry, musimy odkryć jeszcze kilka rzeczy. Więc niespodzianka! Będzie druga część!

W następnej lekcji dowiesz się, jak tworzyć pętle, które iterują się w czasie, a także jak tworzyć nowe klasy i wchodzić z nimi w interakcje. Do zobaczenia!